Marjo Ruiter
/

composities




17-04-2024

een vlinder

in de voeg

het veertje 

 

6-3-2024

languit op de bank

hij ligt er uitgeblust bij

de stofzuiger

 

6-10-2023

met een rilling

stopt de koelkast

ontdooit de stilte


4-10-2023

pot na pot

het meesje pikt zaden –

oogsttijd!


11-07-2023








op de bamboestok

verankerd in rust

een volleerd model


Meer gedichten met beeldmateriaal? Kijk eens bij mijn Instagram account.

 

10-07-2023 

Blij met m'n plek in de Haiku.nl Kukai Zomer2023:  https://haiku.nl/blog/2023/05/28/haikuwedstrijd-kukai-zomer2023/

 het glooiende veld

vol zomerbruine grassen

de wind kroelt de vacht


21-05-2023

lentewind

geef jij dan niets

om de zaailingen?


19-03-2023

 molens in de mist

van kwart over zeven

tot tien voor zes


15-03-2023

cactus met strobloem

de lijmresten breken door

een illusie


4-03-2023

dezelfde plant

met een nieuw blad, gespreksstof

voor een uur


19-08-2022

ze aanbidt de zon

volledig in het mosgroen

een marmeren beeld


17-07-2022

zomernacht

zelfs de stad

gonst


 23-06-2022

vanonder de deur

een streep licht en koffiegeur –

de eierwekker

 

 23-06-2022

de kei langs de rails

tussen gras en bloemen

een plastic zakje




23-11-2021

Onlangs las ik over alexithymie, het niet kunnen voelen of het niet onder woorden kunnen brengen van dat wat je voelt. In dat kader kwam ik ook kaarten tegen die gevoelens afbeelden op het menselijk lichaam. Geen idee hoe het bij andere mensen zit, ik herkende weliswaar sommige gevoelens, alleen miste ik er ook een aantal, hieronder alvast één.

(Scène)

ook na de wandeling (met
‘n mok thee op ‘t balkon)

de balk in de borstkas
steekt aan beide zijden uit
- ongenadig beton -

ze gaat zitten

de hemel, licht gepoederd
de balk, inert, massief

de hemel, rond gesluierd
de kopse kanten, ruw, hoekig

de hemel, licht, lucht

Ah, 

:-)
lucht 
de hemel draagt mee

ze ademt diep de hemel in

zachtjes vergruist ’t beton 
in haar borstkas

(ze pakt de mok 
neemt een slok thee)


 


 

het avondlicht

schetst met schaduw

een nieuw decor


Gedichten uit een vorige periode

 

(Je bent er al

maar ik 

zie je 

nog niet)


Je bent er

al maar

ik zie je 

nog niet


(Je bent er 

almaar

ik zie je 

nog niet)


(Je bent er

al maar 

ik

zie je

nog niet)



Keerwoord


Droom verstoort de nacht

onverwacht,

donker, onwezenlijk

eindigt de slaap 

net zo abrupt als 

moord het leven


Moord verstoort de nacht

onverwacht,

donker, onwezenlijk

eindigt het leven 

net zo abrupt als 

droom de slaap,

alleen wel van te voren bedacht



Zomer 2020

In een bubbel van vriendenfeestjes 

herleidt de technische briefing 

besmettingen tijdens het reces


Mondkapjes en maaltijd-boxen op 

het strand — de zee verkort

het leven van drenkelingen nog 

voor een tweede golf




In het zwembad van mijn zweet is

mijn turquoise jurk van viscose, 

al twee maten gegroeid.

Een buurman zingt

vals mee met 

de tune van ‘the loveboat’.

Alsof hij het merkt dat ik luister

zet hij de radio zacht en 

zichzelf uit.


De bomen, ruisend, zuchten 

een illusie van verkoeling.

In de keuken likt warm afwaswater

mijn handen — op deze hond

zat ik niet te wachten.

Een spinnetje gebruikt me 

als springplank, 

het rottige carillon 

speelt een kwartier verder 

in de tijd.